Doneer / Adoptie
Momenteel werken wij aan deze pagina, Meer informatie volgt snel!
Herten, herkauwers van de familie Cervidae, zijn te vinden in de meeste delen van de wereld behalve Australië. Geweien, stevige knokige uitlopers van de schedel, ontwikkelen zich bij de mannetjes van de meeste soorten en worden jaarlijks uitgeworpen en vernieuwd. Ze worden eerst bedekt door “fluweel”, een zachte, harige huid doordrenkt met bloedvaten. De stengel van het gewei wordt de balk genoemd en de takken zijn de tanden. Geweien worden gebruikt als wapens tijdens vechtseizoen gevechten tussen de mannetjes. Herten komen voornamelijk voor in bossen en wouden, alhoewel sommige soorten ook op open grasvlakten, in moerassen en op toendra’s leven.
Herten worden bedreigd door stedelijke wildgroei en commerciële bouw, trofeejacht en stroperij, ziekte en wanbeheer door de overheid. Agentschappen voor natuurbeheer, beheren vaak dieren in het wild puur voor menselijke recreatie. in plaats van te werken aan het behoud van ecosystemen. Herten worden gezien als een ‘hulpbron’ die alleen voor recreatieve doeleinden wordt bewaard. Als gevolg hiervan houdt “hertenbeheer” de hertenpopulaties meestal hoog, wat resulteert in veel menselijke-hertenconflicten. Exterminators worden ingehuurd door buurtverenigingen en gemeenten om “hinderlijke herten” af te slachten.
Zwanen zijn grote vogels met een lange hals. Ze zijn zwaar en stijgen moeizaam op. Bij het opstijgen trappelen ze met de poten en slaan ze krachtig met de vleugels. Ze lopen met een waggelende gang. Het voedsel bestaat meestal uit waterplanten, die gezocht worden in ondiep water. Hierbij komt hun lange hals goed van pas. Bij gebrek aan planten eet een zwaan ook wel kleine vissen zoals voorns. De witte zwanen komen verreweg het meeste voor op het noordelijk halfrond. De zwarte zwaan is hier een uiterst schaarse broedvogel. Deze laatste stammen af van dieren uit watervogelcollecties. Het zijn standvogels, maar in Nederland of België overleven de jongen geen zware winter. Bij zwanen is er geen verschil in verenkleed tussen het mannetje en vrouwtje.
Zwanen zijn een bedreigde soort als gevolg van jagen, verlies van leefgebieden en vervuiling. Sommige soorten zijn bedreigd. Zwanenpopulaties nemen af.
Zwanen zijn ook het slachtoffer van de dierenvermaak- en dierenindustrie – gebruikt als decoratie in vijvers en meren.
Op het moment zijn er nog maar twee Luiaard families de tweevingerige luiaards (Megalonychidae) en de drievingerige luiaards (Bradypodidae) Luiaarden eten bijna niks anders dan bladeren. De luiaard verdedigt zich met zijn klauwen wanneer hij in gevaar is. Dat is zijn enige defensiemechanisme. De luiaard is voornamelijk kwetsbaar op de grond. Wanneer ze in een boom hangen vallen ze bijna niet op omdat ze zo traag bewegen. Een luiaard loopt op de grond niet sneller dan 2,5 meter per minuut. Over een afstand van een kilometer zou hij ruim 6,5 uur doen.
Luiaarden zijn veelvoorkomende slachtoffers van de dierenamusementindustrie. Luiaards die gedwongen worden om hun leven in dierentuinen te leiden, hebben te maken met tal van gezondheidsproblemen. Gevangenschap is wreed voor deze wilde dieren. Beperkt tot kleine gebieden en gegriefd door mensenmassa’s, ze verdragen constante stress. Hun immuunsysteem is verzwakt en ze worden vatbaar voor ziekte. Geestelijke ziekte heerst in besloten dieren. Gescheurd uit hun families en beroofd van alle waardigheid, wordt elk deel van hun leven gecontroleerd door hun ontvoerders.
Luiaards worden steeds populairder als ‘huisdieren’. Verkocht als speelgoed door de onethische dierenhandel, worden ze gedwongen om hun leven te leiden in kleine kooien die hun natuurlijke instincten en sociale interactie met hun eigen soort worden ontzegd. Er zijn maar weinig legale fokfaciliteiten voor luiaards; de meeste worden illegaal verkocht. Luiaards doen het erg slecht in gevangenschap.
De elk/edelhert is de grootste van zijn soort. Edelherten leven in bossen in de buurt van moerassen en meren. In de zomer eten ze vooral kruidachtige planten waaronder waterplanten die e soms van enkele meters diepte opduiken. In de winter eten ze wilgentwijgen, takken en boomschors. de elk heeft een groot gewei dat wel 2 meter breed kan worden. Ze hebben een lange kop met een overhangende bovenlip.
elk leefde ooit in het grootste deel van de Verenigde Staten en Canada, maar het aantal elanden is drastisch afgenomen als gevolg van jacht en landontwikkeling de afgelopen tijd. Nu der dag word het nog volop gejaagd op de Elk over de hele wereld.
Elk wordt in vele gebieden gevangenschap gehouden voor de jacht. Vaak voor privé trofeeën. Sommige faciliteiten hebben hun klanten zelfs toegestaan om dieren op afstand te doden via het internet. Deze dieren worden vaak met de hand grootgebracht en met een fles gevoerd, waardoor ze hun natuurlijke angst voor mensen hebben verloren.
